برخاستن از سجده - آموزش نماز در فقه امام شافعی رحمه الله(کتاب نماز متین 2)

[ برخاستن از سجده ]

بعد از انجام سجده ها ،جهت شروع رکعت بعدی با گفتن اَللّٰهُ اَکبَر  بلند می شویم.

( روشهای برخاستن از سجده تقریباً عکس حالت رفتن به سجده  می باشد و معمولاً به دو صورت است:

حالت اول:بلند شدن با استفاده بیشتر از قدرت پاها(استفاده از دست ها بیشتر جهت حفظ تعادل است)

 حالت دوم :بلند شدن با تکیه بیشتر بر قدرت دست ها(صاف بودن کف دست ها و یا مشت نمودن)

 در صورت عدم توانایی انجام دو روش اصلی،برخاستن با نزدیکترین حالت ممکن شبیه به این دو روش.

در هنگام برخاستن از سجده می توان ابتدا  نشست و پس از طمأنینه لازم از زمین بلند شد،به این حالت جلسه استراحت قبل از برخاستن گفته می شود،می توان مستقیماً  و بدون نشستن نیز بلند شد.)

1- بعد از دو سجده رکعت اول هنگام  برخاستن، اَللّٰهُ اَکبَر گفته و دست راست را روی دست چپ قرار می دهیم و با گفتن [ بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیم ] سوره حَمد را می خوانیم.

2-بعد از دو سجده رکعت دوم،تَحیّات اول خوانده می شود سپس بلند شده و همراه با گفتن  اَللّٰهُ اَکبَر دست ها را تا برابر شانه ها بلند می نماییم و با گفتن[ بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِیم ]سوره حَمد را می خوانیم.

3- حالت بعد از دو سجده رکعت سوم همانند رکعت اول می باشد.حفظ آرامش و طمأنینه در تمامی بخش های نماز و حفظ نگاه از اطراف ضروری می باشد.(نگاه به محل سجده باشد).

در رکعت دوم نماز هنگام برخاستن بعد از تحیات ،علاوه بر گفتن اَللّٰه اَکبر، دستها را نیز تا برابر شانه ها بالا می آوریم.اما در رکعت اول و سوم نماز هنگام برخاستن اَللّٰه اَکبر می گوییم اما دستها را بلند نمی نماییم. رسولُ اللّٰه (صَلی اللّٰه علیه و آله و سلم )